فواید آب سیب

آب سیب یکی از انواع آب میوه‏هاست که برای سلامتی بدن بسیار مفید است. دانشمندان معتقدند نوشیدن آب سیب نسبت به‌ ‌خود سیب، در حفظ ‌سلامتی موثرتر است.

محققان‌ ‌دریافتند که مواد شیمیایی موجود در آب سیب، فرد را در ‌برابر سکته، بیماری ‌های‌ ‌قلبی و سرطان مصون می‌کند.‌

‌آب سیب همچنین مملو از آنتی‌‌ ‌اکسیدان‌هایی به‌نام "فنولیکس" ‌است. فنولیکس نقش مهمی در طعم و رنگ‌ دهی به آب سیب دارد، ولی محققان در ‌مورد مزایای عمده‌ سلامت بخشی آن تردید دارند.

‌دکتر سرنا مارکس مسئول این پروژه‌ ‌تحقیقاتی گفت: مطالعات قبلی حاکی از ‌وجود ارتباط بین فنولیکس و مصونیت در برابر‌ ‌چند بیماری عمده بود.‌ به گفته وی، آب سیب نسبت به خود سیب، فنولیکس‌‌ ‌بیشتری دارد.

در اینجا تعدادی از فواید آب سیب را برای تان می‏گوییم:

1- آب سیب دارای انواع ویتامین‏ها و مواد مغذی مورد نیاز بدن است که از بروز برخی بیماری‏ها جلوگیری می‏کنند مثل سرماخوردگی.

2- دارای آنتی‏ اکسیدان است، در نتیجه از بروز انواع سرطان و بیماری‏های قلبی جلوگیری می‏کند.

3- اگر در حد اعتدال آب سیب بنوشید، آنتی‏اکسیدان‏های موجود در آن باعث کاهش وزن اضافی می‏شوند.

4- تحقیقات علمی نشان داده که آب سیب عملکرد مغز را بهبود می‏بخشد، در نتیجه باعث بهبود هوشیاری و قدرت درک و فهم می‏شود.

5- به علت داشتن آنتی‏اکسیدان فراوان، میزان کلسترول خون را کاهش می‏دهد.

آب سیب طبیعی یا مصنوعی:

برای کسب فواید بالا سعی کنید خودتان در منزل آب سیب طبیعی تهیه کنید و از خرید آب میوه‏های حاضری خودداری کنید، زیرا این آب‏میوه‏ها دارای مقدار زیادی قند هستند و مصرف آنها باعث افزایش وزن و افزایش قند خون می‏گردد.

اگر هم ناچار بودید از آب میوه‏های حاضری استفاده کنید، آنهایی را بخرید که روی آنها نوشته شده است: صد در صد آب میوه‏ی خالص و طبیعی، بدون مواد افزونی و قند اضافی.

با تشکر : نیره ولدخانی – سایت تبیان

پرسش و پاسخ

برای دانلود بر روی شکلک کلیک کنید

 

جشن های ایرانی (به قلم استاد ثاقب فر)

 

مردم ایران در روزگار باستان و پیش از اسلام بیش از 70 روز از سال را بنا به علل و انگیزه های گوناگون دینی اما بنا به یک دستور اصلی دینی یعنی ایجاد مقاومت در خود برای تاب آوردن رنج های ناشی از دوره ی آمیختگی نیکی و بدی به شادی و جشن می گذراندند. هنگامی که می بینیم پادشاهان هخامنشی (داریوش یکم، خشایارشا، اردشیر یکم، داریوش دوم و اردشیر دوم و سوم) مجموعا در 21 سنگ نبشته ی خود سخن را با چنین سپاسی از خداوند آغاز می کنند: «خدای بزرگ است اهورامزدا، که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که مردم (انسان) را آفرید، که شادی را برای مردم آفرید.»  شاید در نگاه نخست بپنداریم که با یک شعار ساده ی تبلیغاتی سروکار داریم، ولی زمانی که مشاهده می کنیم 15 سده پس از ایشان در سده ی سوم هجری موبد فَرنبَغ دادَگی بی آنکه از خط و زبان پارسی باستان و معنای آن سنگ نوشته ها و لوحه ها آگاهی داشته باشد به زبان پارسی میانه یا پهلوی در کتاب بُندهشن (آفرینش آغازین) که براساس نَسک های گمشده ی اوستا نوشته شده است، نه تنها چگونگی و علت آفرینش گیتی و انسان از نظر دین زرتشت بلکه علت آفرینش شادی برای انسان را بیان می کند، پی می بریم که با یک علت ژرف دینی برای شاد بودن روبرو هستیم. یعنی شاد بودن و شادزیستن در واقع یک خویشکاری یا تکلیف دینی است. چرا چنین است؟

می دانیم که بنا به افسانه و باور زرتشتی اهریمن یا «مینوی پلید» در برابر آفریده های نیک اهورامزدا، پلیدی های خویش را آفریده است و از این رو اهورامزدا زمان بی کرانه را کرانمند به سه هزار سال کرده تا در این مدت که «زمان آمیختگی اجباری نیکی و بدی است» انسان بتواند با کارهای نیک خود به خداوند برای چیرگی بر اهریمن یاری رساند تا در پایان اهورامزدا پیروز شود و برای آن که انسان بتواند این دوران آمیختگی رنج آور را تاب بیاورد خداوند شادی را برای او آفریده است.

بنابر بندهشن، گیتی و هر چه در آن نیکو است طی شش «گاهنبار» در یک سال 365 روزه و 12 ماهه که هر روزِِ هر ماه نام امشاسپندی دارد توسط اهورامزدا آفریده شده است. می نویسد: «نخست آسمان را آفرید» و «به یاری آسمان شادی را آفرید. بدان روی برای (آفریدگان) شادی را فراز آفرید که اکنون که آمیختگی است، آفریدگان به شادی درایستند.» (یعنی بتوانند بهتر مقاومت کنند)

بیرونی

1.میدیوزرم (میان بهار) جشنی که در چهل و پنجمین روز سال در روز «دی به مهر» "15" اردیبهشت هنگام خرمی و سرسبزی زمین برگزار می شده است. (روز آفرینش آسمان بنا به بندهشن)

2.میدیوشم (میان تابستان) برگزاری در سدوپنجمین روز سال در روز «دی به مهر» "15" تیرماه. (روز آفرینش آب ها)

3.پتیه شهیم (دانه آور) برگزاری در سدوهشتادمین روز سال در «انیران» روز "30" شهریور، هنگام رسیدن و دروی گندم. (روز آفرینش زمین)

4.ایاسرم (برگشت) برگزاری در دویست و دهمین روز سال در روز «انیران» "30" مهرماه به مناسبت بازگشت گله از چراگاه تابستانی. (روز آفرینش گیاهان)

5. میدیارم (میان سال) برگزاری در دویست و نودمین روز سال. در روز «بهرام» "20" ماه دی و اوج سرما. (روز آفرینش گوسفند یا «گاو مقدس یکتا آفریده»)

6. هَمَس پَِت مَدم در آخرین روز «اندرگاه» (پنجه دزدیده) در روز «وهیشتاوشت» که پیش آهنگ فصل بهار و فرود فروهرها از آسمان به زمین است. (روز آفرینش انسان)

به  این جشن ها باید جشن های نوروز (10 روز)، مهرگان (10 روز) و جشن های ستایش آتش مانند سده، چهارشنبه سوری، یلدا (زایش دوباره خورشید یا مهر) و ... را نیز افزود.»

---

* : استاد مرتضی ثاقب فر، جامعه شناس، مترجم برجسته و نویسنده ی کتاب هایی چون: شاهنامه فردوسی و فلسفه تاریخ ایران، بن بست های جامعه شناسی، آگاهی آریایی، دین و دولت در ایران و مترجم کتاب هایی چون: یونانیان و بربرها، جامعه شناسی و فلسفه، ایران باستانِ یوزف ویسهوفر، شاهنشاهی هخامنشی، شاهنشاهی اشکانی، شاهنشاهی ساسانی، تاریخ هرودوت و بیش از 60 کتاب دیگر است.

---

تهیه و تنظیم : بخش ادبیات تبیان

در فصل نهم آثار الباقیه و در قانون مسعودی فصل 11 به تشریح مفصل جشن های ایرانیان پرداخته اند. به نوشته ی بیرونی و بندهشن نام های ماه ها همانند نام های امروزی ما بوده و نام های روزهای 30 روزه هر ماه چنین بوده است: «هرمزد، بهمن، اردیبهشت، شهریور، اسفندارمز، خرداد، اَمرداد، دی به آذر، آذر، آبان، خور، ماه، تیر، گوش، دی به مهر، مهر، سروش، رشن، فروردین، بهرام، رام، باد، دی به دین، دین، ارد، اشتاد، آسمان، زامیاد، مارسپند، انیران (انفران).» چنان که دیده می شود نام 12 ماه سال در میان این 30 نام نیز وجود دارد و هر گاه نام روز و ماه برابر می شده است جشن می گرفتند و بنابراین هر ماه، ایرانیان به این مناسبت یک روز جشن داشته اند. جشن های گاهنبارها نیز هر یک پنج روز ادامه داشته است و مهم ترین روز جشن روز آخر یعنی پنجم بوده است. نام های گاهنبارها و مناسبت آنها به طور خلاصه چنین است:

هفت سین خدا!

بسم الله الرحمن الرحیم 

سفره هفت سینی را به رسم سنت هر ساله در حال چیدن بودیم.

اوّلین چیزی را که با گفتن بسم الله  در سفره می گذاشتیم همیشه  قرآن خانوادگی مان بود که در انتها آن تاریخ و زمان ولادت خود و کودکان مان درج گردیده است.

همان طور که همسرم در پی چیدن هفت سین  بود، قرآن را از میان سفره برداشتم و نیّت کردم و آن را گشودم ، سوره «یاسین» آمد. به به چه مناسبتی!!  اوّلین سین قرآنی خویش را در سفره دلم چیدم: «سلام قولا من رب رحیم»_{^{( 50، یس).}}

سلام، اصل اسلام و راه سلامت زیستن انسان که توسط خالق و گوینده قرآن وضع گردیده است.

و در ادامه این نفس گیری از زلال قرآن سوره صافات را قرائت کردم تا هفت سین را درون سفره دلی که در آغاز سال پهن نموده ام کامل گردانم، «سلام علی نوح فی العالمین»_{^{( 79 ، صافات)}} سلام بر انسانی که آن را به دلیل نیکوکاری اش مستحق گردید و او از عباد و بندگان مومن به رب العالمین است.

«سلام علی ابراهیم» _{^{(109، صافات)}} و «سلام علی موسی و هارون» _{^{( 120 صافات)}}، تمامی این بزرگواران تاریخ بشری به دلیل این که محسن و نیکوکار و مومن بودند به سلامی از خدایشان اجر و جایزه گرفتند. 

نه فقط آنها که تمامی مرسلین و نیکوکاران و مومنین مورد توجه مستقیم و بی واسطه خداوند بزرگ قرار گرفتند چرا که این سلام «قولا من رب رحیم» است.

پنجمین سین سفره قرآنی را دردلم قرار دادم و آن « سلام علی المرسلین»_{^{(181 صافات)}} بود.

 دل، بی تابی می کرد و از درون خویش بلند ندا می داد و از «یاسین» مدد خواست  تا ششمین سین قرآنی را بیابد و در بالاترین نقطه سفره دل آن را جای دهد جایی که همتای خود قرآن باشد و آن همان سلامی است که از آدم تا امروز بر تمامی عاشقان الهی توشه و توان ادامه راه داده است.

توبه آدم، نقش عرشه کشتی نوح، زمزمه ی ابراهیم و اسماعیل در بنای کعبه، ملجأ مادر موسی در کنار رود نیل و تسبیح مریم در توّلد مسیح در این سین و سلام  قرآن نهفته است.

«سلام علی آل یاسین» _{^{(130 صافات)}}، سلام بر محمّد (ص) و علی (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) وائمه اطهار از ذریه ی حسین (صلوه الله و سلامه علیهم).

از  سیری که در کلام الله داشتم شش سین قرآنی در سفره دل گذاشتم  و دل هیجان زده یافتن هفتمین سین بود. لذت توجه خالق بزرگ بر مخلوق و محبوب خویش چنان روحم را مجذوب نمود که شیفته در خودی خود داد می زدم: آیا من کوچک هم می توانم مورد توّجه خداوند بزرگی قرار گیرم که بزرگی اش وصف ناشدنی است.

آیا من و آیندگان نیز می توانیم مورد سلام و توّجه مستقیم رب رحیم واقع گردیم.

قرآن را دوباره گشودم و به دنبال هفتمین سین نیت زدم و چنین یافتم:«سلام هی حتی مطلع الفجر»_{^{(5، قدر)}} و امیدوارتر از پیش لبخندی به روی تمامی خوبی های خلقت خالق زدم چرا که دانستم  این سلام تا «مطلع فجر» و نهایت  دنیا ادامه دارد.

با چشمی گریان دستانم را به آسمان بالا بردم و خدای مهربان را به قرآن قسم دادم و گفتم:

یا مقلب القلوب والابصار

یا مدبرالیل و النهار

یا محول الحول والاحوال

حول حالنا الی احسن الحال 

تا من هم از محسنین گردم و بشنوم قول الهی را که می فرماید انا کذلک نجزی المحسنین و انه من عبادنا المومنین

نوشته: محسن سیداسماعیلی – گروه دین و اندیشه تبیان

تنظیم برای سایت: عسگری

استفاده هکر ها از Google Hacking

به گزارش مشورت، گوگل هکینگ (Google hacking) اصطلاحی است که در چند سال اخیر ایجاد شده و مفهوم آن به کار بردن برخی فعالیتهاست که از آنها می‌توان برای یافتن حفره‌های موجود در وب‌سایت‌ها بهره برد.

این ابزار مانند یک شمشیر دولبه‌ای است که هم می‌تواند مورد استفاده مدیران IT قرار گیرد و هم تبدیل به ابزاری برای سوءاستفاده هکرها گردد.

گزارش جدید Register حاکی از آن است که نفوذگران اینترنتی با بهره‌گیری از گوگل هکینگ اقدام به طرح‌ریزی حملات خودکار می‌نمایند.

بر اساس این گزارش، تحقیقی که اخیراً صورت گرفته نشان می‌دهد که سه چهارم سایت‌های فیشینگ بر سرورهایی که مورد دست‌درازی هکرها قرار گرفته، میزبانی می‌شود.

در این تحقیق که بر 2486 سایت قلابی پیاده شده، مشخص شد که 76 درصد این سایت‌ها، بر وب‌سرورهای هک‌شده میزبانی می‌شود. معمولاً نفوذگران برای هک کردن این سایت‌ها، به شناسایی آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده، با استفاده از search در موتورهای جستجو رو می‌آورند.

نکته قابل توجه آنکه فقط 17/4 درصد از این سایت‌های آلوده، بر وب‌سرورهای «رایگان» میزبانی می‌شده است.

این تحقیق که با عنوان Evil Searching: Compromise and Recompromise of Internet Hosts for Phishing و توسط دو پژوهشگر به نام های Tyler Moore و Richard Clayton انجام شده، همچنین نشان داد که از هر پنج سیستمی که قبلاً مورد حمله هکرها بوده، یک مورد آنها کمتر از شش ماه بعد، مجدداً توسط آنها هک شده است. این امر از آنجا ناشی می‌شود که کاربران این رایانه‌ها باید نفوذگران را از سیستم‌های خود بیرون برانند اما آنها معمولاً از رفع نواقص و حفرههای بنیادین سیستم‌های خود ناتوان بوده و همین امر فضا را برای حضور تبهکاران اینترنتی باز می‌گذارد.

برای خواندن خبر متن کامل گزارش در قالب pdf اینجا را کلیک کنید.