لپ‌تاپ‌ها چطور کار می‌کنند؟

محبوب شدن لپ‌تاپ‌ها در بین افراد عجیب به نظر می‌رسد. این حقیقت که لپ‌تاپ‌ها با خواص زیادی که دارند از جهاتی نیز از رایانه‌های رومیزی کم می‌آورند باعث می‌شود که همه افرادی که هر روز با رایانه سر و کار دارند در مورد بهتر بودن آنها نسبت به رایانه‌های رومیزی شک کنند.

درست است که لپ‌تاپ‌ها قابل حمل هستند، باطری کمتری احتیاج دارند و سر و صدای کمتری نسبت به انواع رایانه‌های رومیزی تولید می‌کنند اما از سوی دیگر گفته می‌شود که لپ‌تاپ‌ها معمولا گرافیک و بلندگوهای بسیار ضعیفی دارند.

این تفاوت‌ها ممکن است به ظاهرا جزئی بیایند اما برای مصرف کننده‌ای که هر روز ساعت ها با آن سروکار دارد بسیار مشخص‌ است.

لپ‌تاپ‌ها در حالت کلی نسبت به رایانه‌های رومیزی قیمت بیشتری دارند. اما در عین حال، کاهش قیمت آنها هم پس از ارائه شدن مدل های جدیدتر حیرت انگیز است. اولین بار در ماه می سال 2005 بود که رکورد فروش لپ‌تاپ‌ها در مقابل رایانه‌های رومیزی شکسته شد و سازندگان رایانه‌های رومیزی پذیرفتند که محبوبیت لپ‌تاپ‌ها بیش از پیش شده است.

حال اینکه چطور ممکن است تمامی آن سخت افزارهایی که در رایانه‌های بزرگ رومیزی وجود دارد همگی در یک لپ‌تاپ کوچک جا بگیرد توضیحات مفصلی می‌طلبد. در حالت کلی لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌های رومیزی سخت افزار و نرم افزارهای بسیار مشابهی دارند. اما تفاوت اصلی در آن است که چطور این سخت افزارها در محیطی کوچک کنار هم قرار می‌گیرند.

اجزای لپ‌تاپ:

رایانه رومیزی تشکیل شده‌اند از : مادربورد,کارت ویدئو, هارد درایو و چندین قطعه دیگر که همگی در جعبه بزرگی که اصطلاحا "کیس" گفته می‌شود جا می‌گیرند. صفحه نمایش و صفحه کلید هم که با استفاده از سیم یا بدون سیم به "کیس‌ها" متصل می‌شوند و چه بخواهید و چه نخواهید فضای زیادی از میز در نهایت به خاطر انبوه سیم های متصل شده به این دستگاه رومیزی گرفته می‌شود.

لپ‌تاپ‌ها بسیار کوچکتر و سبکتر از رایانه‌های رومیزی هستند و اولین چیزی که در آنها به چشم می‌خورد صفحه تایپ آنهاست که حتی آن هم از انواع رومیزی بسیار کوچکتر است. به خاطر کوچک بودن اندازه لپ‌تاپ‌ها وسایل سخت افزاری این نوع رایانه باید سه خاصیت داشته باشد.

1- در محل کوچکی جا شود.

2- باتری را به شکل کنسروی مصرف کند

3- گرمای زیادی تولید نکند

معمولا بسته به بهتر بودن نوع این سخت افزارها و اینکه تا چه حد سه خاصیت بالا را دارند , قیمت لپ‌تاپ‌ها تفاوت می‌کند. گران و یا ارزان بودن لپ تاپ‌ها دقیقا بستگی به همین سه خاصیت دارد.

پردازشگر:

"سی‌پی‌یو"(cpu) رایانه شما با سیستم عامل همکاری می‌کند تا رایانه شما به بهترین شکل کار کند و در واقع آن را کنترل می‌کند و به شکل مغز رایانه شماست.

معمولا این سی پی یوها حرارت زیادی تولید می‌کنند و به خاطر همین موضوع است که در رایانه‌های رو میزی فضای زیادی به فن و خنک کننده‌ها اختصاص داده می‌شود. از آنجایی که در لپ‌تاپ‌ها چنین امکانی وجود ندارد بنابراین سی‌پی‌یو در آنها:

1- در ولتاژ کمتر کار می‌کنند:

معمولا با پائین بودن ولتاژ در لپ‌تاپ‌ها پردازشگر آرامتر کار می‌کند تا گرمای کمتری تولید کند. بسیاری از لپ‌تاپ‌ها زمانی که به برق متصل باشند در ولتاژ بالا هم کار می‌کنند.

2- سوکت‌ها و سنجاقها و گیره‌های متصل به "مادر بورد" معمولا جای زیادی می‌گیرد. در انواع لپ‌تاپ‌ها این سوکتها به طور کامل برداشته شده است. به همین خاطر است که معمولا در لپ‌تاپ‌ها برداشتن cpu از مادر بورد امکان پذیر نیست.

3- حالت آرامش و خواب دارد:

 زمانی که لپ‌تاپ شما استفاده نمی‌شود و برای مدتی شما آن را روشن گذاشته واز آن دور شده‌اید رایانه و سیستم عامل به شکلی با هم کار می‌کنند که سرعت "سی پی یو" شما کاهش پیدا کند.

فن و خنک کننده:

لپ‌تاپ‌ها معمولا فن‌های بسیار کوچکی دارند و لوله‌های بسیار باریکی در آنها تعبیه شده است که گرما را از سی پی یو بیرون می‌برد. این ابزار معمولا در لبه لپ تاپها ساخته می‌شوند تا مسیر خارج شدن گرما کوتاه شود.

حافظه:

حافظه لپ‌تاپ می‌تواند به خاطر آرام کار کردن پردازشگرها مورد مطالعه بیشتر قرار بگیرد. در برخی از لپ‌تاپ‌ها حافظه را در نزدیکی سی پی یو قرار می‌دهند تا دسترسی به اطلاعات سریعتر باشد. برخی هم در محل های بزرگتر جا می‌گیرند تا اطلاعات در سطح پردازشگر و "مادر بورد" سریعتر حرکت کند.

همچون رایانه‌های شخصی،لپ‌تاپ‌ها هم "هارد دیسک" داخلی دارند که سیستم عامل و فایلهای اطلاعاتی را نگهداری می‌کند. در لپ‌تاپ‌ها اندازه این هارد دیسک ها بسیار کوچکتر از حالت عادی است و چرخش آن آرامتر است که سبب ایجاد گرمای کمتر و اتلاف باتری می‌شود.

صدا و تصویر:

قسمت گرافیکی در واقع یک پردازشگر کوچک است که عملیات پخش تصویر را انجام می‌دهد. این قسمت نیز گرمای زیادی تولید می‌کند. در بیشتر لپ‌تاپ‌ها قسمت گرافیکی در مادر بورد واقع شده و یا آنکه به شکل خاص برای استفاده از لپ‌تاپ‌ها با سایزهای کوچک ساخته می‌شود.

آنچه به طور یقین ثابت شده این است که گرافیک در لپ‌تاپ‌ها از رایانه‌های شخصی ضعیف‌تر است اما استفاده کنندگان معمولا متوجه این موضوع نمی‌شوند.

صفحه نمایش در لپ‌تاپ‌ها معمولا 12 تا 17 اینچی هستند و انواع گوناگونی دارند که هر روزه با اختراع انواع جدید تفاوت می‌کنند.

انرژی:

لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌های رومیزی هر دو با برق کار می‌کنند. هر دو باتری دارند تا بتوانند ساعت و تاریخ را به طور مرتب بروز کنند. بر خلاف انواع رومیزی، لپ‌تاپ‌ها می‌توانند با استفاده از باتری و بدون برق چندین ساعت روشن بماند که البته به نوع باتری بستگی دارد..

باتری‌های مختلفی برای انواع لپ‌تاپ‌ها استفاده می‌شود که بستگی به قیمت شان متنوع هستند. بسیاری از سازندگان باتری‌ها مدعی اند که باتری‌ها تا 5 ساعت مداوم کار می‌کنند. اما این موضوع دقیقا بستگی به آن دارد که از لپ‌تاپ چه استفاده‌ای می‌شود.

 تاریخچه لپ‌تاپ:

حدود سال 1970 "آلان کی" مردی که در شرکت زیراکس کار می‌کرد تصمیم گرفت رایانه‌ای بسازد که بدون احتیاج به انواع سیم کار کند. این نوع رایانه گرچه هرگز مشهور نشد اما اولین جرقه‌ای بود که باعث شد فکر ساخت لپ‌تاپ‌ها به انسان خطور کند.

سال 1979 اولین رایانه قابل حمل ساخته شد. این رایانه 340 کیلو بایت حافظه داشت و "ناسا" آن را که حدود 800 دلار قیمت داشت و سنگین بود را برای پروژه‌های فضایی به کار گرفت.

این لپ‌تاپ به عنوان اولین نوع رایانه قابل حمل معرفی شد تا اینکه در سال 1986 شرکت آی بی ام اولین لپ‌تاپ حرفه ای را وارد بازار ساخت که 256 کیلو بایت حافظه داشته و دو درایو دیسکت فلاپی با صفحه نمایش تخت داشت و مودم داخلی برای آن تعبیه شده بود.

این لپ‌تاپ حدود 5.4 کیلوگرم وزن داشت و به قیمت 3500 دلار به فروش می‌رسید توانست نام خود را به عنوان اولین لپ‌تاپ ثبت کند.

منبع: همشهری آنلاین و تبیان

همای رحمت

روش تایپ 10 انگشتی با صفحه کلید

در این گفتار به اختصار روش تایپ 10 انگشتی آموزش داده می شود. همانطور که می دانید، تایپ ده انگشتی مهارتی است که به شما امکان می دهد تا بدون نگاه کردن به صفحه کلید، با سرعتی بیش از 5برابر افراد عادی (180حرف در دقیقه) تایپ نمایید.

ارزش و اهمیت تایپ ده انگشتی

مدت دوره آموزش تایپ حرفه ای، به طور معمول در آموزشگاه های فنی و حرفه ای 4 ماه است که گاهی بیشتر نیز می شود. اما معتقدم که جهت آموزش این مهارت به افرادی که واقعاً انگیزه و پشتکار یادگیری آن را داشته باشند، یک جلسه نیز کافی بوده و بعد از آن در صورتی که تمرین مرتب و مکرر کنند، به مرور زمان در حد تایپیست های حرفه ای آموزش دیده ظاهر خواهند شد.

قدم اول

به صفحه کلید نگاه کنید. دو تا از دکمه های صفحه کلید روی خود برجستگی های کوچکی دارند که وجود آنها کمک می کند تا موقعیت این دو دکمه را حتی در تاریکی یا بدون نگاه کردن نیز بتوان پیدا کرد. دکمه های مذکور، حروف F و J می باشند. انگشت اشاره دست راست خود را روی حرف F و انگشت اشاره دست چپتان را روی حرف J بگذارید.

قدم دوم

دو انگشت سبابه خود را روی دکمه SPACE مستقر نموده و 6 انگشت باقیمانده را به ترتیب روی دکمه های کنار حروف F و J بگذارید. (البته بدون فشردن دکمه ها) با مستقر شدن دستتان در این حالت، موقعیت تمامی دیگر کلیدها، نسبت به این  8 کلید ردیف وسط، قابل دسترس می باشد. این 8 دکمه را کلیدهای خانه (HOME KEYS) می نامند.

لازم به یادآوری است که علت مرتب نبودن دکمه های صفحه کلید به ترتیب الفبایی، آرایش آنها به ترتیب میزان کارایی است. 8 کلید خانه، پرکاربردترین حروف صفحه کلید به شمار می روند.

قدم سوم

برای تایپ کردن، هر کلیدی را که می خواهید فشار دهید باید از میان 8 انگشت ردیف وسط، فقط یک انگشت که به آن دکمه نزدیکتر است از جای خود بلند شده، کلید مذکور را فشرده و دوباره به جای خود بازگردد. پس از بازگشت انگشت به موقعیت اولیه، انگشت بعدی جهت فشردن دکمه بعدی از جای خود بلند شده، دکمه را فشرده و به جای خود باز می گردد. همینطور، هر دکمه ای را که می خواهیم فشار دهیم، فقط یک انگشت برای فشردن آن از جای خود حرکت کرده، آن کلید را فشرده و دوباره به جای خود باز می گردد.

شروع تایپ سرعتی به روش صحیح:

به عنوان شروع، دست خود را به روش گفته شده روی کلیدهای مبنا گذاشته و هر یک از کلمات زیر (یا دیگر کلمات دلخواه) را در برنامه WORD به قدری تایپ کنید که احساس نمایید نوشتنشان (بدون نگاه به صفحه کلید) برایتان آسان شده است. هر کلمه، حدوداً دو خط.

الف) تمرین با حروف ردیف وسط:

سم، کشک، گک، ات، لب، شک،

بات،بابا ،الب، شبی، یاس، سال، لاک،

کمال، شیما، مینا، امشب، لک لک، نم نم

ب) تمرین با حروف ردیف وسط و بالا:

ضش، صس، ثی، قب، فب، چک، جک، حک، خم، هن، عت، غت

ضامن، صبا، ثمین، قلیان، فلفل، چنگک، جنگل، خلاص، همیشه، علما، غلام

فسنجان، فسقلی، فکستنی، ثنایی، قلقلی، قشنگ، عقاب، خفن، خنک

پ) تمرین با حروف ردیف های وسط، بالا و پایین:

ظش، طس، زی، رب، ذب، /ک، .م، ون، ئت، دت، زکی، رشت، دادار

ظله، طشت، زورو، رب انار، بند رخت، ظالم، طالبی، زنبور، روزی، ذلیل، دهکده، نائب،آبله

(نکته1: جهت نوشتن حرف آ کلیدهای SHIFT+H را بفشارید.)

(نکته2: کلید SHIFT همواره با انگشت کوچک دست مخالف دستی که حرف مربوطه را می زند فشرده می شود)

ملاحظه، کبوتر، آشکار

قدم چهارم :

در شروع کار، ممکن است اجرای این روش، کمی برایتان دشوار بوده و یا احساس کنید روش کندی است. اما فراموش نکنید که به مرور زمان آنقدر در این کار ماهر خواهید شد که سرعت نوشتنتان با صفحه کلید چندان فرقی با سرعت نوشتن با خودکار نخواهد داشت.

تمارین مربوط به کلیدهای اعداد، در اینجا آورده نشده، اما جهت اطلاع از انگشت متناظر با هر عدد، به رنگ دکمه ها در شکل زیر دقت نمایید. (کلیدهای همرنگ با انگشت مشابهی فشرده می شوند)

ممکن است با بلند شدن یک انگشت، انگشت دیگری نیز به طور غیر ارادی از جای خود بلند شود، اما این موضوع ایرادی نداشته و مهم این است که حتماً پس از فشار دادن دکمه مورد نظر، هر دو انگشت به جای اولیه خود باز گردند.

کلیات ماجرا

کلیات ماجرا همین بود. اما یادتان باشد که میزان سرعت و مهارت شما در تایپ کامپیوتری فقط و فقط بستگی به میزان تمرین و تجربه تان خواهد داشت. چنانچه زمانی برسد که بتوانید 180حرف در دقیقه تایپ کنید (با احتساب کسر 5حرف به ازای هر غلط) یعنی شایستگی دریافت مدرک بین المللی این رشته را داشته و از نظر سازمان فنی و حرفه ای کشور، یک تایپیست حرفه ای به شمار می آیید.

با مراجعه به این لینک می توانید نرم افزارهای مرتبط با تایپ را دانلود نمایید.

منبع : یزد فاوا و وب سایت فن آوری اطلاعات

با تشکر از تبیان

منطقه جغرافیایی کتول

متاسفانه محسن جان این بخش هنوز کامل نیست.

کار زیاد داره.

چگونه وبلاگ داری کنیم؟

55 ایده برای وبلاگ نویسی موضوعی است که در این گفتار بدان خواهیم پرداخت شاید یک وبلاگ نویس با گشتن در وبلاگ دیگران بتواند ایده جدیده گرفته و آن را وبلاگ نویسی خود به کار ببرد. موارد که در این گفتار ذکر شده تنها می‌تواند ایده باشد و این موضوع که تا چه حد می‌تواند فایده داشته باشد بستگی به شرایط مختلف دارد.

حرف اول

کم پیش می‌آید که که یک وبلاگ‌نویس هر روز پست‌های عالی بنویسد. اما یک وبلاگ‌نویس حرفه‌ای واقعا بر روی پست‌های خود کار می‌کند، روی آن وقت می‌گذارد و نتیجه‌اش را هم می‌بیند. در این پست چند ایده‌ی مفید برای وبلاگ‌نویسی که باعث افزایش ترافیک سایت‌تان می‌شود را مرور می‌کنیم.

1. یک پست بنویس و در آن حرف‌های موافقان و مخالفان موضوع مورد بحث را یادداشت کن.

2. یک راهنما بنویس و در آن چیزی را آموزش بده.

3. با یک آدم مهم در حوزه‌ی فعالیت خود مصاحبه کن.

4. در موضوعی که اطلاعات تخصصی داری مسابقه‌ای برگزار کن و در آن از افراد سوالاتی بپرس.

5. وقتی در جایی نظر می‌دهی، بهتر است طولانی و مفید باشد.

6. یک پست بنویس و در آن به پرسش‌های بازدیدکنندگان پاسخ بده.

7. یک لیست جامع در مورد موضوعی تهیه‌ و در آن ابزارهای مفید مربوط به آن را معرفی کن.

8. یک بحث و موضوع مهم و چالشی مطرح کن.

9. در مورد وقایع اخیری که برای موضوعات دلخواهت اتفاق افتاده بنویس.

10. از خوانندگانت بخواه که به تو موضوع پیشنهاد کنند.

11. به جای تبادل لینک، بهتر است با مشارکت وبلاگ‌نویسان دیگر، وبلاگ‌های همدیگر را مورد نقد قرار دهید.

12. با وبلاگ‌نویسان دیگر ارتباط برقرار کن و ایده‌های خود را به اشتراک بگذار.

13. پست‌های دیگران را نقد کن.

14. برای مطالب خود ارزش قائل شو و به آن‌ها تعصب داشته باش!

15. آمارهای وبلاگ را بازدید کن و ببین بازدیدکنندگان بیشتر بوسیله‌ی چه کلمات طلایی‌ای وارد وبلاگ شده‌اند. در مورد همان کلمات بنویس.

16. به سوالات بازدیدکنندگان بوسیله‌ سوال‌های بیشتر پاسخ بده. ( مثل‌:…، آیا تو تا حالا به این موضوع فکر کرده بودی؟ )

17. یک پست بنویس و در آن مشکلی را حل کن.

18. پست‌های دنباله دار بنویس.

19. نتیجه‌ی تحقیقات خودت را در مورد موضوعی بنویس.

20. پستی راجع به برترین‌ها و بدترین‌ها بنویس.

21. پست‌های قدیمی را بوسیله‌ی ایده‌های جدیدتر، به روز کن.

22. در پست‌هایت، دیگران را از اشتباه بودن چیزی باخبر کن.

23. پست‌هایی برای تازه‌کاران بنویس.

24. پست‌هایی برای خوانندگان حرفه‌ای بنویس.

25. خبره‌ها و حرفه‌ای‌ها را برای نظر دادن دعوت کن.

26. از خوانندگان بخواه که به پست‌های برترت، در سایت بالاترین یا دیگ امتیاز بدهند.

27. گاهی اوقات سبک نوشته‌ها و موضوعات را تغییر بده.

28. یک پست بنویس و در آن مشکلات پیچیده‌ی دیگران را ساده و حل کن.

29. یک راهنما در مورد حرفه و شغلت بنویس.

30. کتاب‌های مختلف را بخوان، شاید موضوعی برای نوشتن در ذهنت ایجاد شد.

31. به یک نقد و مقاله واکنش نشان بده و جواب آن را در پستت بنویس.

32. پست‌هایت را با استفاده از تصاویر آراسته کن.

33. پستی راجع به یک چیز معروف بنویس و کاربردهای آن را بیان کن.

34. لینک‌های مربوط به نوشته‌ات را در پست قرار بده.

35. از تصاویر، به جا و درست استفاده کن. زیرا یک تصویر به جای هزار کلمه صحبت می‌کند.

36. کتابی راجع به موضوعات مطرح شده در وبلاگت بخر و از آن ایده بگیر.

37. در مورد یک شخصیت بنویس.

38. استفاده‌ی بهتر از چیزی را در پستت آموزش بده.

39. به آرشیو وبلاگ‌های رقیبت نگاه کن و پست‌های قدیمی آن‌ها را با ایده‌های بهتر به روز کن. ( یه وقت کپی پیست در کار نباشد!)

40. در مورد رازهای ناشناخته‌ی موضوعی در پستت بنویس.

41. گزارش خود درباره‌ی یک رویداد را بنویس. (مثل : گزارش یک کنفرانس)

42. استدلال‌های دیگران در رابطه با موضوعی را تشریح کن.

43. پست‌های طولانی دیگران را خلاصه کن.

44. پستی راجع به پیشرفت و تاریخچه‌ی موضوع دلخواهت بنویس.

45. پست‌های دیگران را در پست خود ادامه بده و آن‌ها را کامل کن.

46. یک پست بنویس و توطئه‌ای را بر ملا کن! ( مثل بوجود آمدن گروه‌های بدکار در بالاترین و … )

47. جوایزی برای خوانندگانت در نظر بگیر.

48. یک پست بنویس و خطرات موجود در چیزی را بازگو کن.

49. وبلاگ خود را تبدیل به یک وبلاگ گروهی و دیگران را در نوشتن سهیم کنید.

50. پستی راجع به شباهت‌ها و تفاوت‌های چیزی بنویس.

51. چیز مفیدی را پیشنهاد بده و درباره‌ی آن بنویس.

52. نظرسنجی راه بنداز و نتایج آن را در پستی بررسی کن.

53. از خوانندگان ثابتت بخواه تا ابزار و لینک‌های مفید خود را به ایمیلت بفرستند و در پستی به آن اشاره کن.

54. یک هفته را فقط به یک موضوع خاص اختصاص بده.

55. برای هریک از روزهای هفته یک موضوع خاص در نظر بگیر.

و …

منبع:‌ سایت یزد فاوا